Τί συμβαίνει σήμερα στην Αργεντινή;
Συνέντευξη από την Ομοσπονδία Κομμουνιστικής Νεολαίας Αργεντινής - Federación Juvenil Comunista de la Argentina (La Fede)
Στη «νεολαία» απαντούν τα μέλη του Κ.Σ. της La Fede, συναγωνιστές:
Rebeca Barbera - Γραμματέας σε ζητήματα φύλου
Ivana Estéfano, - Οργανωτική Γραμματέας
Victor Frías – Μέλος του Γραφείου Διεθνών Σχέσεων
Ayelen Beigbeder – Επικεφαλής Γραφείου Διεθνών Σχεσεων
Καταρχάς, θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε που αποδεχτήκατε την πρόσκληση και δώσατε αυτήν τη συνέντευξη στην εφημερίδα μας. Είναι σημαντικό σε κάθε ευκαιρία να ανταλλάζουμε εμπειρίες και πληροφορίες σχετικά με το τι συμβαίνει στις χώρες μας. Μας βοηθά όχι μόνο να αναπτύξουμε τις μορφές πάλης των οργανώσεων μας αλλά και να εμβαθύνουμε τον διεθνισμό και την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών και των λαών μας. Χαρακτηριστικά που είναι θεμελιώδη για οργανώσεις όπως οι δικές μας.
Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για την κατάσταση στη χώρα σε γενικές γραμμές; Υπάρχει διαφορά στη διαχείριση της πανδημίας σε σύγκριση με αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει σε άλλες χώρες;
Η σημερινή κυβέρνηση ανέλαβε τα καθήκοντά της μετά από 4 χρόνια μιας πολύ σκληρής νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης, καταστολής, ιδιωτικοποιήσεων, και οικονομικής ύφεσης. Το ΔΝΤ και οι επιχειρήσεις είχαν τους Διευθύνοντες Συμβούλους τους σε υπουργικές θέσεις. Η «FRENTE DE TODΟS», η εκλογική συμμαχία που έφερε τον Alberto Fernandez στην τρέχουσα προεδρία, ανέλαβε υπό αυτές τις συνθήκες βαθιάς κρίσης, τον Δεκέμβριο του 2019.
Η ταχεία προληπτική και υποχρεωτική κοινωνική απομόνωση έκανε την κατάρρευση της υγειονομικής περίθαλψης πολύ πιο σταδιακή και ρυθμιζόμενη από ό,τι περιμέναμε. Αρχικά υπολογίζαμε κάτι χειρότερο βλέποντας τους υψηλούς μεταδοτικούς ρυθμούς σε άλλες χώρες. Ωστόσο, το ποσοστό θνησιμότητας είναι συγκρίσιμο με το ποσοστό της Βραζιλίας, το οποίο δείχνει ότι δεν υπήρχε αποτελεσματική διοίκηση, επειδή χάθηκαν περισσότερες από 50.000 ζωές1. Οι συνθήκες για να αντισταθούμε στον πρώτο χρόνο της πανδημίας ήταν πολύ δύσκολες. Αρκετές βασικές ανάγκες του λαού δεν ικανοποιούνταν. Περισσότερες επιδοτήσεις, οικονομική, φορολογική ενίσχυση δόθηκαν σε επιχειρήσεις παρά σε φτωχές οικογένειες. Λόγω του τρόπου με τον οποίο ο ιός εισήλθε στην Αργεντινή, για λίγο η καμπύλη μετάδοσης εντοπιζόταν στις μεγάλες πόλεις με διεθνείς πτήσεις και υψηλότερη πυκνότητα πληθυσμού, αλλά στη συνέχεια οι λοιμώξεις έφτασαν στις φτωχότερες γειτονιές και προκάλεσαν κατακόρυφη αύξηση του αριθμού των θανάτων.
Η διαχείριση των εμβολίων είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ενήργησαν με πολιτική ευθύνη, με έμφαση στη διατήρηση ζωών, αλλά χωρίς τη δύναμη να δώσουν προτεραιότητα στα ανθρώπινα δικαιώματα έναντι των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων. Τα στατιστικά δείχνουν ότι δεν έχει υπάρξει μείωση κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, πράγμα που δείχνει ότι, με τους ρυθμούς μετάδοσης και τον ρυθμό των εμβολιασμών, αυτό το χειμώνα θα είμαστε αντιμέτωποι και πάλι μ’ ένα κρίσιμο σενάριο.
Ποιος είναι ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων στη χώρα; Ποιο είναι το κυβερνών κόμμα, ποια η αξιωματική αντιπολίτευση και ποια είναι η προσέγγιση του κόμματος και της οργάνωσης σας.
Προς το παρόν ανήκουμε σε έναν πολιτικό συνασπισμό που ηγείται από το Κόμμα Δικαιοσύνης, που συνήθως ονομάζεται περονισμός (το σημαντικότερο πολιτικό κόμμα της χώρας). Αυτή η συμμαχία ονομάζεται «FRENTE DE TODOS» που σημαίνει «μέτωπο για όλους». Ιστορικά, ο Περονισμός ήταν ένα πολιτικό κίνημα που ταυτίστηκε με τα ιδεολογικά δόγματα του τρίτου δρόμου, ωστόσο, σήμερα αυτή η θέση έχει μειωθεί στο ελάχιστο. Σήμερα αποτελεί τον χώρο όπου συναντιούνται οι πολιτικοοικονομικές θέσεις της φιλελεύθερης δεξιάς και των σοσιαλδημοκρατών που πλησιάζουν σε ποιο προοδευτικές πολιτικές ανάλογα με το εθνικό και ηπειρωτικό κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο.
Ο πολιτικός συνασπισμός είναι πραγματικά ποικιλόμορφός. Η ανάγκη για εκλογική νίκη και απομάκρυνση της προηγούμενης διακυβέρνησης, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον συνασπισμό UCR-CAMBIEMOS (νεοφιλελεύθερη δεξιά) οδήγησε πολλά κόμματα, κοινωνικές οργανώσεις και κινήματα να ενώσουν δυνάμεις σε ετερόκλητα πολιτικά στρατόπεδα σε εθνικό επίπεδο. Για παράδειγμα, ο τρέχων συνασπισμός αποτελείται από τρία Κομμουνιστικά Κόμματα της Αργεντινής και άλλες προοδευτικές οργανώσεις.
Από την άλλη πλευρά, η συμμαχία CAMBIEMOS και η υποστήριξη που συγκεντρώνουν οι αγροτικές περιοχές (απο γαιοκτήμονες), τα κατευθυνόμενα μέσα ενημέρωσης (Clarín) και η δικαστική εξουσία αντιπροσωπεύουν την τρέχουσα επικίνδυνη φιλο-ιμπεριαλιστική αντιπολίτευση στη χώρα.
Τέλος, θέλουμε να τονίσουμε πως, κατανοώντας ότι σε μια ευρεία σύγκλιση δυνάμεων θα δημιουργούνται εσωτερικές αντιφάσεις τόσο με εκείνους που ηγούνται όσο και μεταξύ αυτών που τη συνθέτουν οι ίδιοι. Κατανοούμε την ανάγκη να διατηρήσουμε σαφή ανάλυση και εξασκημένα αντανακλαστικά από μέρους του Κόμματος σε σχέση με το εθνικό πλαίσιο και με το πλαίσιο του συνασπισμού. Ιστορικά, σε σχέση με το Περονιστικό κίνημα, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Αργεντινής ακολούθησε μια στρατηγική οικοδόμησης συμμαχιών, κριτικής και δικών του ανεξάρτητων δομών η οποία συνοψίζεται στο “Με / Χωρίς / Κατά.”
Από όσο γνωρίζουμε, το «ζήτημα της γης» είναι ένα σημαντικό πολιτικό ζήτημα για τη χώρα σας. Για τη χώρα μας, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Τι είναι το “ζήτημα της γης”; Πώς σχετίζεται με τους ιθαγενείς της Αργεντινής;
Η Αργεντινή είναι μια χώρα που γεννήθηκε με τη γενοκτονία των αυτόχθονων λαών, όπως η υπόλοιπη Αμερική. Αυτοί οι λαοί είχαν αναπτύξει έθνη με τις δικές τους οικονομίες, τέχνη, θρησκεία, στρατούς, κ.λπ. Με την αρχική γενοκτονία ήρθε η διανομή της γης και η δημιουργία των βιρεηνάτων (διοικητικών περιοχών υπό αποικιακή εξουσία πριν τη δημιουργία του κράτους). Στο πρώτο κύμα ανεξαρτησίας μεταξύ του 1804 (Αϊτή) και του 1902 (Κούβα) γεννήθηκαν σύγχρονα κράτη και χτίστηκαν λίγο πολύ γελοία σύνορα. Κάθε κράτος έγινε πλέον υπεύθυνο για την οικοδόμηση της εθνικής του ταυτότητας και της συνέχισης ή ολοκλήρωσης της εγκατάστασης του καπιταλισμού στην επικράτειά του. Αυτό συνεπάγεται αφενός τη θρησκεία, τον πολιτισμό, τις δυτικές και χριστιανικές κοινωνικές σχέσεις, και αφετέρου, το να απαλλοτριώνει όσο το δυνατόν περισσότερη γη για να την εκμεταλλευτεί σε μεγάλη κλίμακα και να καταλάβει το ρόλο του προμηθευτή πρώτων υλών. Ήδη με αυτή τη «δημοκρατική» εξέγερση, η αρχική εθνική αστική τάξη, έχοντας μια πολύ διαφορετική από τον υπόλοιπο πληθυσμό, εκμεταλλευτική «ταυτότητα» και προσανατολισμένη στα Ευρωπαϊκά πρότυπα, κέρδισε τη θέση της στην πολιτική εξουσία. Στην Αργεντινή, αυτό το μοντέλο της χώρας ενοποιήθηκε το 1878 με τη γενεοκτονική στρατιωτική ανάπτυξη που αποκαλείται «κατάκτηση της ερήμου», η οποία εξόντωσε τον πληθυσμό του νότιου μισού της χώρας και πρόσθεσε χιλιάδες παραγωγικά εκτάρια στην ιδιοκτησία της ολιγαρχίας.
Η αποικιοκρατία εξακολουθεί να είναι ένα ιδιαίτερα επίκαιρο ζήτημα για εμάς, επειδή έχουμε ακόμα ένα αρχιπέλαγος στο νότιο άκρο της χώρας που βρίσκεται στα χέρια του βρετανικού στέμματος και του ΝΑΤΟ. Τα νησιά Malvinas, Sandwich και South Georgia είναι έδαφος της Αργεντινής και της Λατινικής Αμερικής, και αποτελούν σύμβολο του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό.
Το ζήτημα της γης, σε μια χώρα της οποίας η οικονομία είναι κυρίως αγροτική-εξορυκτική και δεν είναι επαρκώς βιομηχανοποιημένη, είναι στο επίκεντρο. Οι νέες τεχνολογίες και η γενετική τροποποίηση των σπόρων είχαν αρνητικό αντίκτυπο στον αγροτικό τομέα, καθώς προκάλεσε μια νέα αύξηση των κερδών η οποία με τη σειρά της οδήγησε σε μεγαλύτερη συγκέντρωση της γης στα χέρια μερικών μεγαλοαγροτικών επιχειρήσεων. Το γεγονός αυτό προκάλεσε φτωχοποίηση και στη συνέχεια αναγκαστική μετανάστευση αγροτικών πληθυσμών στις πόλεις. Το παράδοξο είναι ότι η Αργεντινή παράγει τροφή για τρεις φορές τον πληθυσμό της, ωστόσο έχουμε παιδιά με υποσιτισμό και το 60% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας.
Αγωνιζόμαστε για αγροτική μεταρρύθμιση, για βιώσιμη γεωργία, για αξιοπρεπή αστική και αγροτική στέγαση, αγωνιζόμαστε για την κυριαρχία των ιθαγενών λαών επί των προγονικών τους περιοχών, για το τέλος της εργασίας στις φυτείες σε συνθήκες δουλείας, αγωνιζόμαστε ώστε αξιοπρέπεια να γίνει δεδομένη και για την εξάλειψη της δυστυχίας και της πείνας.
Τους τελευταίους μήνες, έφτασαν κοντά μας εντυπωσιακές εικόνες από τους πρόσφατους αγώνες του φεμινιστικού κινήματος στην Αργεντινή. Πείτε μας για το τι συνέβη. Ποια είναι η παρέμβαση της La Fede εκεί;
Η οικονομική και κοινωνική κρίση της τελευταίας δεξιάς κυβέρνησης σε συνδυασμό με τις παγκόσμιες συνέπειες της πανδημίας έχει επιδεινώσει την καταπίεση που υφίστανται οι γυναίκες και όλοι όσοι υιοθετούν αντι-εξουσιαστικές ταυτότητες. Η γυναικεία φτώχεια επιδεινώθηκε, η απλήρωτη εργασία (διπλή εργάσιμη ημέρα) του καθαρισμού, της φροντίδας και της συντήρησης της οικογένειας και του σπιτιού που πέφτει στις γυναίκες στον ιδιωτικό τομέα αυξήθηκε. Είδαμε επίσης πώς ήταν κυρίως οι γυναίκες αντιμέτωπες με την πείνα στην ύπαιθρο. Η πατριαρχική βία αυξήθηκε, με τον αριθμό των γυναικοκτονιών να μην μειώνονται.
Ο αγώνας για νόμιμη, ασφαλή και ελεύθερη άμβλωση δημιούργησε την ανάγκη να εργαστούμε σε φεμινιστικούς πολυθεματικούς χώρους(οργανώσεις, κινήματα), προωθώντας επίσης την ταξική ανάλυση μέσα στο φεμινισμό. Αυτό το δικαίωμα έγινε νόμος στο τέλος του 2020 και σίγουρα φωτογραφίες και ιστορίες γεμάτες ευτυχία και υπερηφάνεια ήταν αυτές που έφτασαν στους νέους στην Κύπρο. Πριν από λίγα χρόνια είχαμε κατακτήσει τον Νόμο περί Ταυτότητας Φύλου που παρέχει το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό της ταυτότητας σε τρανς γυναίκες και άνδρες, τραβεστί και άλλους ανθρώπους με μη δυαδικό φύλο (non binary). Πιο πριν είχαμε την κατάκτηση του ίσου γάμου και παλιότερα την ψήφο των γυναικών.
Σε όλα αυτά τα επιτεύγματα το Κόμμα και η Νεολαία μας συμμετείχαν με συντρόφους όπως οι Fanny Edelman, Alcira de la Peña, Lohana Berkins. Κοιτώντας το μέλλον θεωρούμε ότι ο αυτός ο αγώνας πρέπει να εστιάσει στην επανάκτηση των δικαιωμάτων των τραβεστί και στην κατάργηση του συστήματος πορνείας. Ο αγώνας ενάντια στο λόμπι της πορνείας και της εμπορίας ανθρώπων, το οποίο αποτελεί μέρος της «πραγματικής δύναμης» στη χώρα μας, είναι θεμελιώδης για να προχωρήσουμε στη διάσπαση των σχέσεων εκμετάλλευσης των γυναικών, και ως εκ τούτου είναι θεμελιώδης για να σπάσουμε τις κοινωνικές βάσεις αυτού του ετεροπατριαρχικού καπιταλιστικού συστήματος.
Στηρίξαμε πολλά μέτρα της τρέχουσας κυβέρνησης, συμμετέχοντας σε κάποιες δημόσιες πολιτικές που πηγάζουν από τον φεμινιστικό αγώνα απαιτώντας παράλληλα την εμβάθυνση των δημόσιων πολιτικών προς την κοινωνική δικαιοσύνη και την ανατροπή ιστορικών προτύπων καταπίεσης του κρατικού μηχανισμού. Ιδιαίτερα συγκρουόμαστε με την συνενοχή του κράτους ως ένα γυναικοκτονικό κράτος που προκύπτει απο την μη εγγύηση ίσων συνθηκών για όλες τις ταυτότητες φύλου όσον αφορά τα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά και υγειονομικά δικαιώματα. Είναι ξεκάθαρο πως καμία μεταρρύθμιση δεν μπορεί να ανατρέψει φαινόμενα που εκπηγάζουν από την ίδια τη βάση αναπαραγωγής αυτού του συστήματος, ωστόσο το κράτος πρέπει να κάνει πολλά για να μειώσει τουλάχιστον το αντίκτυπο της κρίσης αυτής.
Η νεολαία μας υπέστη τη γυναικοκτονική δολοφονία μιας από τις ηγέτιδες της, κάτι που αποτέλεσε σημείο καμπής. Η Florencia Gomez ήταν στέλεχος σε μια περιοχή παραγωγής σόγιας όπου η διακίνηση ναρκωτικών και η πορνεία είναι συνηθισμένα. Η Flor αγωνιζόταν στην περιοχή και επικεντρώθηκε ιδιαίτερα στην ισότητα των φύλων και την οικοδόμηση της ενότητας με τους συναγωνιστές της για την αντίσταση στις ενέργειες της τοπικής κυβέρνησης. Η Flor ήταν μια φεμινίστρια και τοπική ηγέτιδα που αγαπήθηκε πολύ από όλους τους συντοπίτες της, τόσο που η γυναικοκτονία της εξακολουθεί να συγκλονίζει.
Μαζί με την οικογένεια της Flor αγωνιζόμαστε για τη δικαιοσύνη, για να ξέρουμε τι συνέβη στη Flor, έτσι ώστε οι υπεύθυνοι για την γυναικοκτονία της και οι υπεύθυνοι για την άσκηση σεξουαλικής βίας κατά της συναγωνίστριας μας να απομακρυνθούν από την κοινότητα. Επειδή όταν μια γυναικοκτονία μένει ατιμώρητη, αποτελεί κίνδυνο για όλους. Αλλά αναρωτιόμαστε επίσης, είναι η τιμωρία και η καταστολή ο δρόμος προς τα εμπρός; Το να ζητάς δικαιοσύνη είναι να ζητάς δημόσιες πολιτικές πρόληψης, είναι να ζητάς βοήθεια για γυναίκες που βρίσκονται υπό συνθήκες οικονομικής βίας, για γυναίκες επικεφαλής νοικοκυριών. Δικαιοσύνη για την Flor σημαίνει κανένα παιδί να μην πεινάει, καμία γυναίκα να μην κακοποιείται, κανένα άτομο να μην υποτάσσει ή εκμεταλλεύεται κανέναν. Η δικαιοσύνη για τη Flor, η δικαιοσύνη για τη La Fede, είναι η επανάσταση.
Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε ξανά για τη συνέντευξη και σας να σας ευχηθούμε δύναμη και συνεχή ενίσχυση του αγώνα σας. Να ξέρετε ότι η ΕΔΟΝ είναι δίπλα σας σε κάθε βήμα του κοινού μας δρόμου, της ταξικής πάλης. Τέλος, θα θέλαμε το μήνυμα σας προς τους νέους της Κύπρου.
Σύντροφοι της ΕΔΟΝ, νέοι Κύπριοι. Για τη La Fede είναι χαρά να έχουμε τέτοιου είδους ανταλλαγές και να φέρνουμε λίγο στην εφημερίδα σας την Αργεντινή, τη Λατινική Αμερική, τη φεμινιστική πραγματικότητα και κατάσταση των αυτόχθονων. Είναι δύσκολη η κατανόηση της πραγματικότητας που επικρατεί στη λατινική αμερικανική, των λαϊκιστικών διαδικασιών, του ειδικού αντίκτυπου του βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού σε αυτές τις χώρες. Ελπίζουμε να συνεισφέραμε όχι μόνο στη γνώση αλλά και στην αύξηση της περιέργειας σας για τις επαναστατικές διαδικασίες σε αυτήν την περιοχή του κόσμου. Γνωρίζουμε ότι η Λατινική Αμερική είναι η ήπειρος της ελπίδας ενώ λέμε επίσης ότι είναι η ήπειρος της ΕΙΡΗΝΗΣ, κόντρα στην επιθετική παρέμβαση των Γιάνκιδων. Ο αγώνας μας, όπως αυτός όλων των επαναστατών του κόσμου, μας βρίσκει με διαφορετικές προκλήσεις, και μεγάλη ελπίδα ότι ένας διαφορετικός κόσμος είναι δυνατός. Χαιρετίζουμε τη νεολαία που επίσης παλεύει για την κυριαρχία της χώρας της και την ανάπτυξη της ανθρωπότητας, κάτι που δεν είναι δυνατόν αν δεν σκεφτούμε μια αλλαγή συστήματος.
Το μέλλον είναι σοσιαλιστικό, και είναι στα χέρια μας.
•Μετάφραση-Επιμέλεια: Παναγιώτης Ευσταθίου
Μέλος Γραφείου Διεθνών Σχέσεων & Ευρωπαϊκών Θεμάτων Κ.Σ ΕΔΟΝ