Της Στυλιάνας Χριστοδούλου
Μέλος Γραφείου Διεθνών Σχέσεων Κ.Σ. ΕΔΟΝ
Δραματική είναι η επιδείνωση της ήδη τραγικής, εδώ και τέσσερα χρόνια, κατάστασης που προκαλεί στο λαό της Υεμένης, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος της Σαουδικής Αραβίας και των συμμάχων της, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού στη γεωστρατηγικά κρίσιμη περιοχή. Μιας περιοχής εξέχουσας σημασίας για τη διεθνή ναυτιλία αφού τα στενά Μπαμπ αλ Μαντέμπ («Η Πύλη των Δακρύων») που βρίσκονται απέναντι από τις ακτές της Ερυθραίας και του Τζιμπουτί (όπου έχουν στρατιωτικές βάσεις ΗΠΑ, κ.ά.) συνδέουν την Ερυθρά Θάλασσα και το Κανάλι του Σουέζ με τον Κόλπο του Αντεν και την Αραβική Θάλασσα.
Μετά την ανατροπή του πρώην προέδρου της Υεμένης Σάλεχ το 2011, στο πλαίσιο της λεγόμενης «Αραβικής Άνοιξης», την λήψη της εξουσίας από τον φιλοδυτικό πρόεδρο Χάντι και την μετέπειτα ανατροπή του τελευταίου από τους Σιίτες αντικαθεστωτικούς Χούτι, ο Υεμενικός λαός ζει σε μια ατελείωτη κόλαση. Η ονομαζόμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας «Επιχείρηση Αποκατάστασης Ελπίδας» έχει κλέψει κάθε ελπίδα από τον Υεμενικό λαό.
Έχουν αναρτηθεί κυρίως τον τελευταίο χρόνο, φωτογραφίες και σχετικά δημοσιεύματα ή και συζητήσεις για την Υεμένη που προκαλούν οργή αλλά και τεράστια θλίψη για το που μπορεί να οδηγήσει ένας πόλεμος ή και «μονάχα εμφύλιος» όπως τον ονομάζουν κάποιοι. Παιδιά να χάνουν τη ζωή τους από πείνα και επιδημίες και άλλα από βόμβες. Παρόλα αυτά, θα ήταν αφελές να μην υποδεικνύεται η πραγματική διάσταση αλλά και αιτιότητα. Όπως σε κάθε πόλεμο, έτσι και σε αυτόν, τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η πολύχρονη αυτή λοιπόν, ιμπεριαλιστική θηριωδία με πρωταγωνιστές τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που στόχο έχουν την μείωση της ιρανικής επιρροής, βρίσκουν και την στήριξη από τις ΗΠΑ οι οποίες έχουν παραχωρήσει πακέτα πώλησης όπλων και στηρίζουν αεροπορικές επιδρομές παρέχοντας εκπαίδευση, ανεφοδιασμό ακόμα και κατά την διάρκεια των επιδρομών κ.α. Σύμφωνα με μαρτυρίες δημοσιογράφων, είναι τεράστιος ο αριθμός αμάχων που πλήγηκαν από τις επιδρομές αυτές. Αμέτρητες και οι περιπτώσεις όπου οι βομβαρδισμοί έπληξαν σχολεία, νοσοκομεία, σπίτια ή και αγορές την ώρα που αγρότες πουλούσαν σε γειτονικά χωρία αγαθά για να μπορέσουν να ταΐσουν τα παιδιά τους.
Την ίδια ώρα, η Σαουδική Αραβία με την σιωπηρή στήριξη των συμμάχων της, έχει προχωρήσει στον αποκλεισμό όλων τον αεροδρομίων και λιμανιών της Υεμένης. Αποτέλεσμα αυτού, η εδώ και καιρό εξάντληση σχεδόν όλων των αποθεμάτων σε καύσιμα, τρόφιμα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, η κατάσταση που εκτυλίσσεται στην Υεμένη, θεωρείται η χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στον κόσμο. Τα 22 από τα 28 εκατομμύρια πληθυσμού της Υεμένης χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια. .Έχουν χάσει τη ζωή τους δεκάδες χιλιάδες αμάχων ενώ ο μισός πληθυσμός της χώρας βρίσκεται στα πρόθυρα λιμού.
Πρόσφατα, δωδεκαμελής αντιπροσωπεία της κυβέρνησης της Υεμένης που έχει τη στήριξη της Σαουδικής Αραβίας και εκπρόσωποι των σιιτών ανταρτών Χούτι έλαβαν μέρος στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στη Σουηδία, μετά από πρόσκληση του ΟΗΕ. Παρόλο που επιτεύχθηκε συμφωνία εκεχειρίας, μαρτυρίες πολιτών της Υεμένης, αναφέρουν ότι στις περισσότερες περιοχές συνεχίζονται οι μάχες και οι βομβαρδισμοί. Την ίδια στιγμή, το εμπάργκο που έχει επιβάλει η Σ. Αραβία στην Υεμένη δεν έχει αρθεί. Φαίνεται έτσι, ότι η διεθνής κοινότητα δείχνει να μην επιθυμεί να καταδείξει την ρίζα του μισό-καμένου δέντρου της Υεμένης και αδυνατεί να συμβάλει στο να δοθεί ένα τέλος στην κόλαση που ζει ο λαός της Υεμένης.
Η Υεμένη έχει γίνει μια πλατφόρμα ρευστών γεωπολιτικών συνεργασιών λόγω των σημαντικών αναδιατάξεων των συμμαχιών, γεγονός το οποίο οδήγησε την χώρα σε διαμελισμό ώστε να εξασφαλιστούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Σουδάν, της οποίας ο δικτάτορας πρόεδρος Ομάρ αλ Μπασίρ έστειλε Σουδανούς στρατιώτες να συμμετάσχουν στις δυνάμεις κατοχής της Υεμένης. Αργότερα επιβραβεύτηκε βέβαια, με την άρση των αμερικανικών κυρώσεων που είχαν επιβληθεί στο Σουδάν ως μια από τις χώρες που «στηρίζουν και υποθάλπουν την τρομοκρατία». Οξύμωρο το τελευταίο αν αναλογιστεί κανείς ότι οι μισθοφόροι των «Δυνάμεων της Ζώνης Ασφαλείας» (Security Belt) οι οποίοι συνεργάζονται συχνά και με Σαλαφιστές οι οποίοι με τη σειρά τους σχετίζονται και με τζιχαντιστές τις Αλ Κάιντα και του «Ισλαμικού κράτους»
Η «ιστορία» λοιπόν της Υεμένης είναι σαν έργο που επαναλαμβάνεται. Ένας λαός θύμα του ιμπεριαλισμού και των πρωταγωνιστών του, που στο πέρασμά τους δεν υπολογίζουν την ανθρώπινη μορφή και ύπαρξη παρά μόνο τα κέρδη και συμφέροντά τους. Ο λαός της Υεμένης όπως και κάθε άλλος λαός, θύμα του ιμπεριαλισμού, είναι πιο πολύ από υπεύθυνος και έχει το απόλυτο δικαίωμα να ζει κυρίαρχος και αφέντης στον τόπο του.
*Άρθρο που κυκλοφόρησε στη "Νεολαία" Φεβρουαρίου