«Είναι σημαντικό το κόμμα μας και ολόκληρο το Λαϊκό Κίνημα να σταθούν στα πόδια τους στις δύσκολες μέρες που περνούμε και αυτό θα ξεκινήσει αποφασιστικά από τη Νεολαία.»
Αυτό το μήνα η «Νεολαία» έχει τη τιμή να φιλοξενεί τη συνέντευξη του σύντροφου Κυριάκου Γεωργίου, πρώην Επαρχιακού Γραμματέα της ΕΔΟΝ Λευκωσίας- Κερύνειας. Η συνάντηση μας μαζί του, έντονα φορτισμένη από συναισθήματα συγκίνησης, χαρακτηρίζεται από όλα εκείνα που συνήθως φέρουν οι συναντήσεις με βετεράνους: βαθιά περηφάνια για την ιστορία του Λαϊκού Κινήματος και ακόμη βαθύτερη πίστη για τους αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος. Με δάκρυα στα μάτια, ο σύντροφος Κυριάκος θυμάται την κινητοποίηση για τη σωτηρία του Μπελογιάννη το 1952, μια κινητοποίηση που τον συγκλόνισε από την ένταση και την μαζικότητα της και τον οδήγησε στις γραμμές του κινήματος.
Ο Κυριάκος Γεωργίου γεννήθηκε το 1936 σε ένα μικρό χωριό της επαρχίας Λευκωσίας, τη Μαλούντα, από μια πολυμελή, φτωχή οικογένεια. Οι συνθήκες της ζωής δεν του επέτρεψαν να μορφωθεί. Όντας ακόμα παιδί ρίχτηκε στο μεροκάματο. Τα βήματα του δεν άργησαν να τον οδηγήσουν στην οργάνωση μέσω της ΠΕΟ και στην εμπλοκή του πρώτα στην ΑΟΝ και έπειτα στην ΕΔΟΝ.
«Ν»: Πως θυμάστε τα παιδικά σας χρόνια;
«Κ.Γ»: Τα παιδικά μου χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Μέσα στη φτώχεια. Ο πατέρας μου ήταν αγρότης και παράλληλα πηγαίναμε στα πανηγύρια και φτιάχναμε λουκουμάδες για να καταφέρουμε να ζήσουμε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι πήγα στα λογιάσματα της μεγάλης μου αδερφής με τρυπημένο παπούτσι. Φοίτησα στο δημοτικό και σε ηλικία 12 χρονών πήγα στο διπλανό χωριό για να μαθητεύσω δίπλα σε ένα πελεκάνο με σκοπό, αφού μάθω την τέχνη, να μεταναστεύσω στην Αυστραλία και να ασκήσω το επάγγελμα εκεί. Τελικά κατέληξα στην Λευκωσία να δουλεύω σε πελεκανιά γύρω στο 1950. Οι συνθήκες τότε για τους εργάτες ήταν πολύ δύσκολες.
«Ν»: Πως προέκυψε η οργάνωση σας στο κίνημα;
«Κ.Γ»: Αρχικά δεν ήθελα να οργανωθώ στη συντεχνία. Οι συνάδελφοι μου όμως μου είπαν αποφασιστικά «Ή γράφεσαι στη συντεχνία ή φεύγεις.» Αυτοί βέβαια αντιλαμβάνονταν πριν από εμένα την σημασία της οργάνωσης των εργατών σε συντεχνίες. Έτσι, έγινα μέλος της ΠΕΟ. Ουσιαστικά όμως μπήκα στο κίνημα μέσω της χορωδίας της ΑΟΝ. Ως παιδί συνήθιζα να ψέλνω στην εκκλησία, δίπλα από τον πατέρα μου ο οποίος ήταν βαθιά θρησκευόμενος και εθνικόφρων.Έτσι μου άρεσε πολύ το τραγούδι. Μια μέρα περνούσα έξω από το οίκημα της ΑΟΝ στην Λευκωσία και άκουσα να τραγουδούν. Μπήκα μέσα, ρώτησα τι ήταν εκεί και αφού έμαθα άρχισα να πηγαίνω συχνά στη χορωδία. Στη συνέχεια μετακόμισα στην Έγκωμη και σύχναζα στον Μορφωτικό Σύλλογο της Έγκωμης. Πήγαινα κάθε βράδυ στην βιβλιοθήκη για να διαβάσω εφημερίδα και άλλα βιβλία. Έτσι σιγά σιγά έγινα και μέλος του κόμματος το 1955. Έγινα μέλος της επιτροπής του συλλόγου και πουλούσα τον Νέο Δημοκράτη στους εργάτες στον Άγιο Δομέτιο κάθε μέρα στις 6 το πρωί.Την εποχή της παρανομίας τα πράγματα για ένα στέλεχος του κόμματος ήταν δύσκολα. Η ζωή μας ήταν συνεχώς σε κίνδυνο. Εγώ είχα την ευθύνη να μεταφέρω φυλλάδια με το ποδήλατο. Την ίδια περίοδο παρακολούθησα την κομματική σχολή η οποία είχε διάρκεια 3 μηνών. Αν περνούσες τις εξετάσεις γινόσουν μέλος του κόμματος.
«Ν»: Ποια ήταν η εμπλοκή σας συγκεκριμένα με την ΕΔΟΝ;
«Κ.Γ»: Στη περίοδο της ΑΟΝ ήμουν μέλος της επαρχιακής οργάνωσης Λευκωσίας. Μέσα σε εκείνη την περίοδο αποφασίσαμε τη διάλυση της ΑΟΝ και τη δημιουργία νέας οργάνωσης, αυτής που έπειτα ονομάσαμε ΕΔΟΝ. Η εισήγηση μπήκε επαρχιακά από την Λευκωσία και μετά συζητήθηκε σε τοπικό επίπεδο. Οι εκδηλώσεις της ΑΟΝ από όσο θυμάμαι δεν ήταν μαζικές. Θυμάμαι όμως έντονα την πρώτη εκδήλωση της ΕΔΟΝ η οποία αποτέλεσε το πρώτο ξέσπασμα από την παρανομία. Η εκδήλωση ήταν μια Παγκύπρια Εκδρομή Ειρήνης στις Πλάτρες στην οποία συμμετείχαν άνθρωποι όλων των ηλικιών οι οποίοι καταπίεζαν το πολιτικό τους φρόνημα λόγω παρανομίας. Η εκδήλωση συγκέντρωσε πάρα πολύ κόσμο.
Το 1968 προτάθηκα για να μπω στον έμμισθο μηχανισμό της οργάνωσης. Ξεκίνησα ως κεντρικός πολιτιστικός υπεύθυνος. Στο πολιτιστικό γραφείο συμμετείχαν τότε μεγάλα ονόματα του θεάτρου και των τεχνών όπως ο Βλαδίμηρος Καυκαρίδης, ο Γιώργος Μαυρογένης κ.α. Σε αυτό το πλαίσιο κάναμε εκδρομές ανά την Κύπρο με τίτλο «Γνωρίζουμε και αγαπούμε την πατρίδα μας», όπου κάναμε κυρίως ξεναγήσεις σε σημαντικά μέρη της Κύπρου. Στη συνέχεια κάναμε μια δράση με τίτλο «Η τέχνη στο λαό». Σε αυτήν συμμετείχαν ο Χαμπής ο χαράκτης, ο Μολέσκης, ο Κοτσώνης. Σκοπός ήταν να φέρουμε σε επαφή τον απλό κόσμο με τον πολιτισμό. Οργανώσαμε το ερασιτεχνικό θέατρο στο οποίο συμμετείχαν ο Καυκαρίδης και ο Εύης Γαβριηλίδης αλλά και άλλοι πολύ γνωστοί ηθοποιοί. Θυμάμαι, στα πλαίσια του 10ου Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ, που έγινε στην Αμμόχωστο, είχαμε ανεβάσει το έργο «Ειρήνη» του Αριστοφάνη στο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας.
Στη συνέχεια πήγα στην ΕΔΟΝ Λευκωσίας. Όταν έφυγα είχαμε 53 τομείς, όπως λέγονταν τότε οι τοπικές οργανώσεις. Οι τομείς αυτοί είχαν πολύ μεγάλη πολιτιστική και αθλητική δράση. Κάθε 15 μέρες επιθεωρούσαμε τις τοπικές οργανώσεις. Κάναμε χορευτικές βραδιές, εκδρομές, θέατρα, συμμετείχαμε στις τοπικές ποδοσφαιρικές ομάδες. Στις τοπικές συμμετείχαν και πολλές κοπέλες. Κοπέλες είχαμε και στη κεντρική γραμματεία της ΕΔΟΝ.
«Ν»: Ποιο μήνυμα θα θέλατε να δώσετε στους σημερινούς ΕΔΟΝίτες;
«Κ.Γ»: Είμαστε πολύ περήφανοι που βλέπουμε τη Νεολαία μας τόσο δραστήρια και μαζική. Είναι σημαντικό το κόμμα μας και ολόκληρο το Λαϊκό Κίνημα να σταθούν στα πόδια τους στις δύσκολες μέρες που περνούμε και αυτό θα ξεκινήσει αποφασιστικά από τη Νεολαία.
Της Ελένης Ευαγόρου
Μέλος Συντακτικής «Ν»
Μέλος Κεντρικού Συμβουλίου ΕΔΟΝ
