Ο αγώνας για την πραγματική ισοτιμία της γυναίκας συνεχίζεται
Η 8η του Μάρτη καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στη μνήμη των εργατριών στα κλωστοϋφαντουργεία και ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, που ξεσηκώθηκαν στις 8 του Μάρτη του 1857 για να διεκδικήσουν «δεκάωρη δουλεία, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, ισομισθία με τους κλωστοϋφαντουργούς και των ράφτες». Εκείνη την εποχή οι γυναίκες εργάζονταν 16 ώρες την μέρα και με μισθούς πολύ χαμηλότερους από αυτούς των κλωστοϋφαντουργών. Οι διαδηλώσεις και οι απεργίες αυτές πνίγηκαν στο αίμα από τις αστυνομικές δυνάμεις.
Το 1910 η Κλάρα Τσέτκιν, διεθνής προσωπικότητα του Κομμουνιστικού Κινήματος, προτείνει στη Β΄ Διεθνή Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών την 8η του Μάρτη ως Διεθνή μέρα γυναίκας για να αποδοθεί έτσι φόρος τιμής στις πρωτοπόρες εκείνες γυναίκες.
Έτσι αυτή η μέρα παραμένει για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα μέρα έπαλξης αγώνα για την ισοτιμία των γυναικών και όχι μια μέρα γιορτής και διασκέδασης των γυναικών, όπως καλλιεργεί η αστική προπαγάνδα.
Τα glamour πρότυπα γυναικών επιχειρηματιών, που παρουσιάζονται, δεν αφήνουν τις γυναίκες να κατανοήσουν την ουσία του προβλήματος της ισοτιμίας, αλλά σπρώχνουν τις γυναίκες στη γυναικεία έκδοση του «αμερικάνικου ονείρου».
Οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων είναι αυτές που βιώνουν στο πετσί τους, περισσότερο από κάθε άλλον, τις συνέπειες του καπιταλισμού. Η έλλειψη ουσιαστικής αναγνώρισης του κοινωνικού ρόλου της μητρότητας είναι απλά ένα παράδειγμα της ανισοτιμίας που υπάρχει, παρόλη τη νομική κατοχύρωση της «ισότητας».
Το Διεθνές Γυναικείο Κίνημα μαζί με το Εργατικό Κίνημα, έδωσαν σκληρούς αγώνες για τη γυναικεία χειραφέτηση και έχουν να επιδείξουν σημαντικές κατακτήσεις ειδικά τον τελευταίο αιώνα. Εκσυγχρονίστηκε το οικογενειακό δίκαιο, λήφθηκαν μέτρα για την προστασία της μητρότητας, αυξήθηκε η συμμετοχή της γυναίκας στα κέντρα λήψης αποφάσεων και δόθηκαν πλήρη πολιτικά δικαιώματα.
Στην Κύπρο η Παγκύπρια Ομοσπονδία Γυναικείων Οργανώσεων (ΠΟΓΟ) πέτυχε με τους αγώνες της σπουδαίες κατακτήσεις για τη γυναίκα, για τη θέση της στην κοινωνία και τα δικαιώματά της. Η κατάργηση του θεσμού της προίκας, η αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου, η ψήφιση του νόμου για ισότητα και ισομισθία, η ίση πρόσβαση στην εργασία, η βελτίωση της νομοθεσίας για την προστασία της μητρότητας, η αύξηση της άδειας μητρότητας και γονικής άδειας και η πρόληψη της αντιμετώπισης της βίας στην οικογένεια, φέρουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα της.
Ο δρόμος όμως δεν τελειώνει εδώ. Η ισοτιμία της γυναίκας με τον άνδρα παραμένει ένας από τους στόχους του Λαϊκού Κινήματος. Οι κομμουνιστές πρέπει να βρίσκονται στην πρωτοπορία του αγώνα για τη χειραφέτηση της γυναίκας, διότι η πλήρης απελευθέρωση της γυναίκας από την ταξική εκμετάλλευση και τη διπλή καταπίεση μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο στο σύστημα εκείνο που θα καταργεί την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Το σοσιαλισμό!