Στις 22 του Απρίλη του 1870, γεννήθηκε σε μια υπανάπτυχτη πόλη της Ρωσίας- το Σιμπίρσκ, ο μεγάλος επαναστάτης Βλαντιμίρ Ιλίτς Ουλιάνοφ, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Λένιν. Σε μια αβάσταχτη περίοδο, όπου το μόνο που κυριαρχούσε ήταν η απάνθρωπη εκμετάλλευση του καπιταλισμού, που ήταν στο στάδιο του ιμπεριαλισμού (η δίψα των εθνικών καπιταλιστικών μονοπωλίων για νέες αγορές ωθούσε τα κράτη σε πολέμους) και η εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, ο Λένιν με το πλούσιο θεωρητικό του έργο πλούτισε την κοσμοθεωρία του μαρξισμού και εξόπλισε την εργατική τάξη με την επιστημονικά τεκμηριωμένη ιδεολογία του, ώστε να ανατρέψει οριστικά τα δεσμά της εκμετάλλευσης.
Τα παιδικά του χρόνια, ο Βλαντιμίρ Ιλίτς τα πέρασε στην περιοχή του Βόλγα, στην οποία ήταν φανερή η ληστρική εκμετάλλευση των χωρικών, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης τους και η κοινωνική καταπίεση. Ο σκοταδισμός που επίσης υπήρχε, διπλασίαζε πάνω τους το βάρος της κοινωνικής καταπίεσης. Επίδραση είχε στην επαναστατική δράση και θεωρία, η εκτέλεση του μεγάλου του αδελφού Αλεξάντερ από τα τσαρικά όργανα για επαναστατική δράση, αν και ο Λένιν διαφωνούσε με την τακτική του συγκεκριμένου κινήματος στο οποίο ήταν ο αδερφός του. Η πρώτη επαφή με την επαναστατική δράση, ξεκινά στα φοιτητικά του χρόνια. Αρχικά φοίτησε στο πανεπιστήμιο του Καζάν, από το οποίο αποβλήθηκε λόγω της επαναστατικής του δράσης. Συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή της Πετρούπολης, όπου καταπιάνεται με τη μελέτη του μαρξισμού και συνδέεται με τους εργάτες. Στην Πετρούπολη, ο Λένιν έγινε ο αρχηγός των μαρξιστών και στις αρχές του 1895, η ομάδα που καθοδηγούσε πήρε την ονομασία «Ένωση αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης». Για πρώτη φορά στη Ρωσία, ξεκινά η προσπάθεια συνένωσης της θεωρίας του σοσιαλισμού με το εργατικό κίνημα. Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, ο Λένιν συνελήφθη για τη δράση του και ύστερα από φυλάκιση 14 μηνών εξορίστηκε στη Σιβηρία. Το 1898 πραγματοποιείται το ιδρυτικό συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΣΔΕΚΡ). Ο Λένιν, από την εξορία γράφει και στέλλει το «σχέδιο προγράμματος» του νέου κόμματος, που όμως καταψηφίστηκε από τα οπορτουνιστικά στοιχεία. Πολύ σύντομα όμως, η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος συνελήφθη κι έτσι δεν προχώρησε η ενιαία οργάνωση του. Ο Λένιν, αφού εξέτισε την ποινή του, έφυγε το 1900 για την Ελβετία, όπου έζησε ως πολιτικός εξόριστος. Εκεί, κάνει το άλμα για την εργατική τάξη, αφού προχώρησε στην έκδοση της εφημερίδας «Ίσκρα» (δηλαδή σπίθα), η οποία έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη δημιουργία ενιαίας καθοδηγητικής γραμμής σε όλο το κόμμα.
Στο 2ο συνέδριο του ΣΔΕΚΡ, ο Λένιν ηγήθηκε της ιδεολογικής πάλης που διεξήχθη στους κόλπους του, στο οποίο κατάφεραν να επικρατήσουν οι ιδεολογικές και οργανωτικές αρχές που υπερασπίζονταν οι μπολσεβίκοι (η ομάδα του Λένιν που πήρε το όνομα της λόγω της πλειοψηφίας), απέναντι στις οπορτουνιστικές και συμβιβασμένες θέσεις των μενσεβίκων. Έτσι, ουσιαστικά, το ΣΔΕΚΡ με την καθοδήγηση του Λένιν, παίρνει τη μορφή προλεταριακού κόμματος νέου τύπου, το οποίο θα λειτουργεί στη βάση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και θα καθοδηγήσει την εργατική τάξη στον ιστορικό της σκοπό για απαλλαγή από τη μισθωτή σκλαβιά και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Με την πρώτη επανάσταση το Νοέμβρη του 1905, ο Λένιν επέστρεψε στην Πετρούπολη, αλλά με την ήττα της, αναγκάζεται να φύγει για τη Γενεύη το Γενάρη του 1908.
Τα επόμενα χρόνια, η Ρωσία χαρακτηριζόταν από άνοδο του επαναστατικού κινήματος, κυρίως μετά το 1910. Όλες αυτές οι συνθήκες, ήταν ο προάγγελος της μεγάλης Οκτωβριανής επανάστασης. Το Φλεβάρη του 1917, ο τσάρος, αντικαθίσταται από την αστική κυβέρνηση του Κερένσκι, μετά από τη μεγαλειώδη πανρώσικη απεργία, καθοδηγητής της οποίας είναι ο Λένιν. Αναμφίβολα, γίνεται ο καθοδηγητής της επαναστατικής και μορφωτικής πορείας των μπολσεβίκων, η οποίοι πλέον κινούνταν στην ένοπλη δράση και στην παρανομία, όπου τους είχε ρίξει η κυβέρνηση του Κερένσκι, αφού μετά την πτώση του τσάρου, ανέλαβαν απλά να διαχειριστούν το κράτος υπέρ των συμφερόντων τους και όχι υπέρ του λαού. Το βράδυ της 6ης Νοέμβρη του 1917 (νέο ημερολόγιο), ο Λένιν φτάνει στο Σμόλνι για να αναλάβει την αρχηγία της ένοπλης εξέγερσης και στις 7 του Νοέμβρη, καταλαμβάνονται τα Χειμερινά Ανάκτορα. Η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση είναι γεγονός. Η ιστορία κινήθηκε ορμητικά προς τα μπρος ξεκινώντας από τη Ρωσία προς όλο τον κόσμο, για μια κοινωνία για τον άνθρωπο από τον άνθρωπο. Ο Λένιν, υπογράφει τον τερματισμό του πολέμου και ηγείται της θεμελίωσης του πρώτου κράτους της εργατικής τάξης στην ανθρώπινη ιστορία, το οποίο δίνει τέτοια δικαιώματα στο λαό, που για τους εργαζόμενους στις καπιταλιστικές χώρες παραμένουν όνειρα, ακόμη και σήμερα. Στην περίοδο του εμφύλιου πολέμου και της ξένης στρατιωτικής επέμβασης που διενήργησαν οι δυνάμεις της ντόπιας και διεθνούς ολιγαρχίας, ο Λένιν ως πρόεδρος του συμβουλίου εργατοαγροτικής άμυνας, κινητοποιεί όλες τις δυνάμεις για την αντιμετώπιση του ταξικού εχθρού. Με το λαό σύσσωμο στο πλευρό του, καταφέρνει να συντρίψει την αντεπανάσταση και τους εχθρούς του λαού.
Ο Λένιν, έγινε καθοδηγητικός φάρος για τα κομμουνιστικά κόμματα του κόσμου, αναπτύσσοντας την επαναστατική κοσμοθεωρία και πρακτική της εργατικής τάξης, στοιχεία άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους. Στα έργα του, ανέπτυξε και συγκεκριμενοποίησε περαιτέρω τα συστατικά μέρη του μαρξισμού, από τη φιλοσοφία και την πολιτική οικονομία, μέχρι τον επιστημονικό σοσιαλισμό. Επεξεργάστηκε την εφαρμογή του κόμματος νέου τύπου και έθεσε τις απαραβίαστες αρχές του, τις αρχές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και του προλεταριακού διεθνισμού, σε συνδυασμό με την επαναστατική στρατηγική, θέτοντας στο πρόγραμμα του την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου (το να αναγκαστεί η αστική τάξη από το προλεταριάτο να παραδώσει την εξουσία). Πολέμησε κάθε αναθεωρητική και ρεφορμιστική διαστρέβλωση της επαναστατικής θεωρίας, κυρίως τους Ρώσους μενσεβίκους και τους ηγέτες της 2ης διεθνούς, με κύριο εκπρόσωπο τον Κάουτσκι, που απαρνήθηκε τις αρχές της ταξικής πάλης και την επαναστατική δράση για το πέρασμα στο σοσιαλισμό. Ο Λένιν, τόνιζε ότι ένας από τους βασικούς όρους για τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης είναι η αδιάλλακτη πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό. Παράλληλα, ο Λένιν άσκησε έντονη κριτική στην ψευτοεπαναστατική φρασεολογία, στον «επαναστατικό» τυχοδιωκτισμό και σε οτιδήποτε αριστερίστικο και γενικά οπορτουνιστικό στοιχείο υπήρχε. Ανέπτυξε τη θέση του Μαρξ περί της δυνατότητας συναίνεσης της προλεταριακής επανάστασης με τον «πόλεμο των χωρικών» και κατέδειξε την αναγκαιότητα της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τη φτωχή αγροτιά, για τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Απέδειξε επιστημονικά, διατυπώνοντας το νόμο για την ανισόμετρη οικονομική και πολιτική ανάπτυξη του καπιταλισμού, τη δυνατότητα νίκης της επανάστασης αρχικά σε μία μόνο (ή και μερικές) χώρα, αναπτύσσοντας τη θεωρία του αδύνατου κρίκου. Αγωνίστηκε ενάντια στην εθνική στενότητα και τον εθνικό εγωισμό και τόνισε ότι όταν ο καπιταλισμός θα κινδυνεύει, θα χρησιμοποιεί τον εθνικισμό και το σοβινισμό. Υποστήριζε τη συνένωση των κομμουνιστικών κομμάτων και την ενιαία πάλη ενάντια στο διεθνή καπιταλισμό, με αποφασιστική συμβολή στην ίδρυση της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς, το 1919.
Στις 21 του Γενάρη του 1924, «έφυγε» από τη ζωή ο μεγάλος επαναστάτης σε ηλικία 54 χρονών. Η Κ.Ε. του Μπολσεβίκικου Κόμματος, μετά από έκτακτη συνεδρία της, έλεγε: «μετά τον Μαρξ η ιστορία του απελευθερωτικού κινήματος δεν είχε αναδείξει μια τόσο γιγάντια μορφή σαν τον Λένιν. «Ό,τι πραγματικά μεγάλο και ηρωικό έχει το προλεταριάτο - έλεγε η έκκληση - ατρόμητο μυαλό, θέληση σιδερένια, αλύγιστη, επίμονη θέληση που δαμάζει τα πάντα, ιερό μίσος, μίσος θανάσιμο ενάντια στη σκλαβιά και την καταπίεση, επαναστατικό πάθος, που μετακινεί βουνά, απεριόριστη πίστη στις δημιουργικές δυνάμεις των μαζών, τεράστια οργανωτική μεγαλοφυΐα, όλα αυτά βρήκαν τη μεγαλειώδη ενσάρκωση τους στον Λένιν, που το όνομά του έγινε σύμβολο του νέου κόσμου από τη Δύση ως την Ανατολή, από το Νότο ως το Βορρά». Αποφασίστηκε, προς τιμήν του, να μετονομαστεί η Αγία Πετρούπολη σε Λένινγκραντ και η σορός του φυλάσσεται μέχρι σήμερα σε μαυσωλείο στην Κόκκινη Πλατεία.
Το όνομα του μεγάλου αυτού επαναστάτη ταυτίστηκε με το μεγαλύτερο κοσμοϊστορικό γεγονός του 20ού αιώνα, τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, που άνοιξε τον δρόμο του περάσματος από τις ταξικές εκμεταλλευτικές κοινωνίες στην αταξική κομμουνιστική κοινωνία, σε μια κοινωνία με πραγματική ελευθερία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Το επαναστατικό του έργο, δίκαια πήρε τη θέση του στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος δίπλα στο έργο των Μαρξ – Ένγκελς, αφού συνέβαλε στην θεωρητική και πρακτική ανάπτυξη του μαρξισμού. Ο μεγάλος Ρώσος επαναστάτης, έδωσε σκληρή μάχη για την ιδεολογικοπολιτική νίκη του μαρξισμού ενάντια στα διάφορα οπορτουνιστικά ρεύματα της εποχής και έθεσε τις βάσεις για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.
Με την επεξεργασία της τακτικής και της στρατηγικής του εργατικού κινήματος στην εποχή του ιμπεριαλισμού, με τη θεωρία για το Κόμμα Νέου Τύπου, με τις αρχές της σοσιαλιστικής επανάστασης και το έργο του για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, ο Λένιν άφησε πλούσια παρακαταθήκη στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της για το πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό..